Wandeling
Ik kan al bijna 22 jaar lopen. Op zich is dat geen prestatie, maar toch heb je tegenwoordig ‘goede’ en ‘slechte’ wandelaars. Met de app Ommetje kan je precies zien hoeveel je vrienden hebben gewandeld, en wie van je vrienden het meeste en minste wandelt. En dat is precies waar ik me aan stoor: competities.
Een bepaalde mate van competitie is natuurlijk niet erg; hoe saai zou sport zijn zonder winnaars of verliezers? En hoe leuk is het om tijdens je hoorcollege een Kahoot te winnen – maar waarom moeten we zo iets basaals als wandelen tot een wedstrijdje verheffen?
Het idee van een wandelapp is goed; wandelen is gezond en goed voor je fysieke en mentale welzijn, tuurlijk. Maar waarom een wedstrijdje? Even hardlopen of fietsen kan niet zonder je Stravaroute te delen, op Tinder is het aantal matches tegenwoordig belangrijker dan hoe leuk ze zijn en ook een Snapchatscore of het aantal Instagramvolgers geeft aan hoe goed je bent.
Hoe leuk dit ook is bedoeld, ik ben niet zo’n voorstander van het ‘verwedstrijden’ van onze vrije tijd. Het lijkt misschien eerst leuk, zo’n app, en de apps zijn ook gemaakt om je te motiveren. Maar ‘even een stukje lopen’ verandert al snel in een obsessie om vooral niet lager dan Merel of Kees te eindigen.
Een stukje lopen verandert al snel in een obsessie om niet lager dan Merel of Kees te eindigen
Op (nota bene) LinkedIn zijn zelfs hacks te vinden om een zo hoog mogelijke Ommetje-score te krijgen met lage inzet. Een belangrijke tip: deel je wandeltocht met anderen via je sociale media, dat levert je twee punten op!
En dat terwijl we toch al zo veel bezig zijn met ons blijven ontwikkelen. Met de snelheid van de wereld tegenwoordig is ‘een leven lang leren’ bijna een vereiste.
Nu is er niks mis met je blijven ontwikkelen, maar wat als je even stilstaat? Prima al dat leren, ontwikkelen, presteren en winnen. Maar waar kan je even ontsnappen, en waar hoef je niet de beste te zijn?
Ik vind het zorgelijk: als zelfs onze vrije tijd verandert in een wedstrijdje, waar kunnen we dan ontsnappen aan alle druk? Ik ben altijd een beetje allergisch voor spiritueel geneuzel van zelfbenoemde health coaches die zeggen dat je ‘lekker in je kracht moet staan’ en ‘alleen positieve vibes’ moet omarmen, maar blijkbaar is dat nodig als mensen zelfs de kleinste elementen van hun leveren veranderen in iets wat gewonnen moet worden.
Misschien moet ik niet luisteren naar die health coaches, maar naar het advies dat mijn moeder geeft als ik ergens mee zit: even een stukje wandelen. Maar dan wel zonder telefoon. Dat werkt al bijna 22 jaar.