– Goede relaties
De Yantai-plannen kunnen rekenen op de steun van een aantal behoorlijk hoge omes. De stad Groningen is officieel bevriend met Yantai – dat gebeurde toen de plannen allang waren aangekondigd. De huidige minister van Onderwijs, Jet Bussemaker, vindt het sowieso al een goed plan, evenals premier Mark Rutte. Koning Willem-Alexander en niemand minder dan de Chinese president Xi Jinping waren vorig jaar aanwezig bij het tekenen van het nieuwste memorandum van overeenstemming voor de samenwerking met de China Agricultural University (CAU).
– China heeft een grote bevolking
En Nederland niet: vanaf 2020 zal het aantal studenten dramatisch teruglopen. Het geboortecijfer loopt al sinds 2002 terug, wat betekent dat de Nederlandse universiteiten straks gewoon niet genoeg binnenlandse studenten zullen hebben om krimp te voorkomen. Ergo: Yantai. Chinese studenten in Yantai worden niet verplicht om naar Nederland te komen, maar de RUG rekent erop dat in elk geval een deel van de studenten op de branchcampus zijn master in Groningen zal komen doen.
– Studeren aan het strand
Yantai heeft een mild klimaat en is iets warmer dan Groningen. De stad ligt in het noordoosten van China, boven de Jangtsekiangrivier, ver weg van megasteden als Peking en Shanghai. Omdat de stad aan de kust ligt en (naar Chinese maatstaven) redelijk klein is, is er ook relatief weinig smog. De campus waar de RUG aan de slag wil, ligt 600 meter van het strand en Yantai zelf ligt op de grens tussen de Bohai en de Gele Zee – en op ongeveer 350 kilometer afstand van Noord-Korea.
– Extra publicaties
Medewerkers van de Universiteit Groningen-Yantai hebben een duale aanstelling bij de RUG, wat betekent dat Groningen ook profiteert van wetenschappelijke artikelen die op basis van onderzoek in Yantai worden gepubliceerd. Goed voor de ranglijsten! Tegelijk wordt de reputatie (lees: de accreditatie) van Groningse faculteiten, die ook opleidingen aanbieden in China, niet verbonden aan de prestaties in Yantai. Oftewel, de faculteit Wiskunde en Natuurwetenschappen heeft er geen last van als de Chinese versies van haar opleidingen het niet goed doen.
– Een plek om te studeren in China
China staat tegenwoordig erg in de belangstelling. Het is niet alleen het dichtstbevolkte land ter wereld, maar ook vertonen de Chinese economie en industrie een enorme groei. Het RUG-bestuur ziet goede kansen voor Nederlandse studenten om straks een voet binnen de deur van de Aziatische zakenwereld te krijgen, evenals van Nederlandse multinationals die in Azië werkzaam zijn. Maar er zijn nog geen specifieke afspraken gemaakt.
– Geen proefkonijn
De RUG mag dan de eerste Nederlandse onderzoeksuniversiteit zijn die een nevenvestiging in China wil openen, maar internationaal gezien is ze níet de eerste. Twee Britse universiteiten en twee Amerikaanse universiteiten hebben al jaren zustercampussen in China.
– Branchcampussen kosten tijd
Bij veel internationale branchcampussen duurt het jaren voordat ze het gewenste aantal inschrijvingen hebben bereikt, als ze dat überhaupt halen. Groningen wil graag tienduizend studenten in Yantai zien. En die studenten zullen ongeveer 12.000 euro gaan betalen aan collegegeld. Dat is veel duurder dan bij Chinese universiteiten, waar het bedrag tussen de 3000 en 9000 euro ligt.
– Er zijn veel twijfels in Groningen
Er zijn nog altijd vragen over wat de RUG er financieel aan overhoudt, wat het betekent voor de werklast voor docenten die aan beide campussen werken, en de eisen die gesteld worden aan het vertalen van onderwijsprogramma’s naar het Engels. De faculteit Economie en Bedrijfskunde heeft zijn deelname zelfs uitgesteld tot in elk geval 2020. Op het moment dat de faculteiten moesten beslissen of ze wel of niet mee wilden doen met de eerste ronde programma’s in het oosten, vond FEB dat ze nog niet genoeg informatie had om zonder bedrijfsplan door te gaan. FEB leek een vroege kandidaat om naar Yantai te gaan, maar op de definitieve lijst met de eerste colleges schitterde de faculteit door afwezigheid.
– Geen internettoegang
De Chinese Muur is niet de enige omheining om het land heen: de gigantische Aziatische natie heeft een hele andere versie van het internet, apps en sociale media. Als studenten wetenschappelijke artikelen van bronnen buiten China willen raadplegen, hebben ze pech gehad – tenzij ze een VPN gebruiken. Diensten die verbonden zijn aan Google, zoals Gmail en de zoekmachine zelf, werken er niet. Dat is nogal een uitdaging, aangezien het hele e-mailsysteem van de universiteit wordt gehost door Google Apps.
– Niveau Engels moeilijk te garanderen
Omdat heel weinig Chinese studenten Nederlands spreken, zal er op de campus Engels worden gesproken. Maar universiteiten buiten China hebben vaak moeite om bevestigd te krijgen dat Chinese kandidaten ook daadwerkelijk goed Engels spreken: de sollicitaties worden vaak door wervingsbureaus geschreven, en certificaten die taalvaardigheid aangeven zijn vaak moeilijk te verifiëren.
– Het geld blijft in China
Een campus in China mag dan een mooi visitekaartje zijn voor de RUG, maar de universiteit verdient er niets aan. Alle winst die de universiteit behaalt, uit inschrijfgeld of andere zaken, komt niet bij de RUG terecht: het blijft in China en moet opnieuw worden geïnvesteerd in de zustercampus.
– Wetenschappelijke vrijheid en vrijheid van meningsuiting
China staat er niet bepaald om bekend dat het afwijkende meningen omarmt. Zie bijvoorbeeld het Plein van de Hemelse Vrede. (Maar als je in China bent, kan dat niet. Je kunt dit artikel misschien niet eens lezen omdat het de woorden ‘Plein van de Hemelse Vrede’ bevat. Laat ook maar.) Dat kan voor een docent lastig zijn, zeker als hij of zij historische gebeurtenissen, zoals het Plein van de Hemelse Vrede, wil bespreken. De eerste opleidingen die bestemd zijn voor Yantai zijn allemaal ‘STEM’-opleidingen – scheikunde, bouwkunde, life sciences en wiskunde – in plaats van letteren of geesteswetenschappen. Maar met het oog op de mogelijkheid om uiteindelijk ook Europese talen & culturen aan het curriculum toe te voegen, is het cruciaal dat docenten vrij kunnen spreken over de onderwerpen waar ze les in geven.