De diversiteit en kwaliteit van het onderwijs zijn door de plannen in gevaar, vreest de studentenpartij uit de faculteitsraad van letteren. Ook is de fractie bang dat clustering van opleidingen voor meer bureaucratie zal zorgen.
‘We moeten ervoor waken dat de clustering geen opstapje is naar het verder samenvoegen van vakken of opleidingen. Hoewel soms financieel minder rendabel, zien we het belang van kleinere opleidingen aan onze faculteit wel in’, zegt voorzitter Rico Tjepkema.
Indeling
De clusterindeling is onderdeel van een nieuw pakket aan maatregelen dat vorig jaar zomer werd aangekondigd door het faculteitsbestuur. Opleidingen zijn straks geen eilandjes meer, maar gaan samen in een groep. Deze zogeheten clusters krijgen een eigen budget.
Het bestuur stelt vijf clusters voor die vanaf september moeten worden ingevoerd. Elke groep bestaat uit bacheloropleidingen, masteropleidingen, een educatieve master en een researchmaster. De afdelingsbesturen worden in de plannen vervangen door overkoepelende clusterbesturen en clustercoördinatoren. Verder komt er een extra bestuurslaag: de Directors of Studies. Zij zijn verantwoordelijk voor een of meer samenhangende programma’s binnen een cluster.
Protest
Eerder bleek dat twee groepen medewerkers brieven naar het faculteitsbestuur hebben gestuurd waarin ze protesteren tegen de plannen om opleidingen te clusteren. De plannen worden te snel ingevoerd, zijn niet goed onderbouwd en zorgen ze voor meer werkdruk en bureaucratie, vinden ze.
Letteren Vooruit maakt zich ook zorgen over de bekostiging van de clusters, die volgens de plannen worden gefinancierd op basis van output, oftewel het aantal behaalde diploma’s en studiepunten.
‘Op basis van outputfinanciering kan het voorkomen dat het ene cluster er financieel veel zwakker voorstaat dan het andere en daardoor veel radicaler moet bezuinigen. Daarnaast maken we ons zorgen over de fluctuering die deze financieringsvorm met zich meebrengt. We vrezen dat de financiële situatie van jaar tot jaar zal verschillen, met gevolgen als een neiging tot het aannemen van meer staf op basis van flexibele contracten in plaats van vaste’, aldus Tjepkema.