Taarten voor Sint Maarten

Om half vijf ’s ochtends duikt Cassandra Wilson de keuken in om taarten te bakken. Ze verkoopt ze om met de opbrengst haar familie op Sint Maarten te helpen na de orkaan.
Door Freek Schueler

Nog voor haar werk als schoonmaakster in het Academiegebouw begint, staat Cassandra Wilson in haar eigen keuken taarten te bakken. Geld dat ze inzamelt met de verkoop gaat naar haar familie op Sint Maarten, die slachtoffer werd van orkaan Irma. Hier in Nederland is die al bijna vergeten, maar daar is de ravage overal.

Wilson verhuisde in 2010 naar Nederland, maar veel van haar familie woont nog op Sint Maarten. Toen orkaan Irma over Sint Maarten raasde, moest haar familie uren schuilen in de badkamer en de wc. Ze kwamen er gelukkig zonder verwondingen vanaf, maar alles rondom hen was verwoest. Wilson: ‘Sommigen verloren hun dak, bij anderen barstten deuren en ramen.’ Wat na afloop van de orkaan nog over was, viel ten prooi aan plunderingen. ‘Zelfs het meubilair van de school hebben ze meegenomen.’

Mond-tot-mond

De wederopbouw gaat tergend traag. Een deel van Wilsons familie woont nog altijd in een noodopvang. Velen van hen werkten in de toerismesector, maar verloren hun baan omdat hotels en andere horecagelegenheden gesloten zijn. ‘Mentaal zijn ze gelukkig sterk’, zegt Wilson.

Haar broer is pastoor en helpt, ondanks zijn beperkte middelen, andere mensen met geestelijke steun en eten. Maar wat het eiland het hardste nodig heeft, is bouwmateriaal om de huizen weer op te bouwen. Wilson draagt haar steentje bij door taarten te bakken en te verkopen.

En dat gaat goed. Dankzij affiches en mond-tot-mondreclame zit ze al tot aan Oud en Nieuw volgeboekt met taartaanvragen. Ze haalde in de eerste paar weken al zo zo’n vijfhonderd euro op, maar dat is nog maar een fractie van de beoogde twintigduizend. En dus bakt ze, gehuld in vrolijke kersttrui, ’s ochtends om half vijf taart na taart. ‘Geeft niks’, lacht ze.

Rode Kruis

Het geld gaat rechtstreeks naar een rekening die haar dochter speciaal hiervoor opende. Zij verdeelt het vervolgens evenredig over veertien familieleden. Geld geven aan het Rode Kruis is voor haar geen optie. Niet alleen omdat ze dan niet specifiek voor haar familie zou kunnen zorgen, maar ook omdat ze vreest dat geld via de grotere goededoelenorganisaties niet op de juiste plek terecht komt. Wilson: ‘Voor Haïti bijvoorbeeld was 34 miljoen opgehaald. Die plek is nog steeds een ramp. Het geld komt bij de regering terecht en die laat de mensen in de steek.’

Met de kerstdagen in aantocht denkt Wilson extra veel aan haar familie, maar ze blijft in Nederland. Ze somt moeiteloos de bestellingen voor komende dagen op: ‘Vanmorgen pasteitjes, vanmiddag een taart, morgen nog een taart, vrijdag een bestelling, zaterdag pasteitjes én een taart.’

Het bakken gaat voor.

Wilson is tot aan de jaarwisseling volgeboekt. Maar in januari smaken taarten nog altijd lekker. Wil je helpen? Dan kun je mailen via L.hollander@rug.nl

Abonneer
Laat het weten als er

De spelregels voor reageren: blijf on topic, geen herhalingen, geen URLs, geen haatspraak en beledigingen. / The rules for commenting: stay on topic, don't repeat yourself, no URLs, no hate speech or insults.

guest

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties