Elke dag vraagt de redactie van de UK zich af: waar schrijven we over, waarom schrijven we erover en hoe? Daarom een wekelijks kijkje achter de schermen.
Nieuwsredacties worden soms geconfronteerd met onbedoelde, maar ongemakkelijke combinaties van nieuws en/of advertenties.
In een vorige functie, als redactiechef van Dagblad van het Noorden, heb ik ’s avonds laat eens de commerciële afdeling gevraagd een advertentie op de voorpagina terug te trekken. Het was kort na de tsunami van Kerst 2004 en het was meteen al duidelijk dat duizenden en duizenden mensen de dood hadden gevonden – het zou daar helaas niet bij blijven.
De advertentie was een aanbieding voor een dagje uit naar een golfslagbad, of iets van dien aard. Dat was met de tsunami in het achterhoofd nogal ongelukkig en ik kon me indenken dat ook de opdrachtgever (het golfslagbad) er zo over dacht. Om een lang verhaal kort te maken: de advertentie werd geskipt.
Dat ging dus goed. Soms gaat het ook niet goed.
Zo plaatste de Volkskrant in augustus 2014 naast een verhaal over de ingewikkelde identificatie van de MH17-slachtoffers (er waren 228 lijkkisten, zo was te lezen, waarvan 176 een ‘min of meer’ compleet lichaam bevatten) een paginagrote advertentie. Die ging over een ‘total body scan, dé apk voor uw lichaam’.
Smakeloos, vonden flink wat lezers. De hoofdredactie van de Volkskrant overigens ook, die bood zijn excuses naderhand aan.
Nog eentje. In april 2013 stond op de voorpagina van een krant in Minnesota (VS) een advertentie voor een snelkookpan van 19,95 dollar. Die advertentie stond boven indringende foto’s van de bomaanslagen tijdens de marathon van Boston. Pijnlijk, want de explosieven die waren gebruikt, bleken verstopt in snelkookpannen.
In beide voorbeelden was van opzet natuurlijk geen sprake, het was stom toeval. Maar dat maakte het resultaat niet minder vervelend.
Bij de UK gebeurde vorige week het volgende.
Op maandag 10 oktober werd in het Lopende Diep het levenloze lichaam gevonden van RUG-student Wytze Pennink. De jongeman was enkele dagen daarvoor na een feestje, waar volgens de politie behoorlijk wat alcohol was gedronken, op weg naar zijn kamer in het water gevallen en verdronken. Een noodlottig ongeluk.
De weken voor dit trieste nieuws had onze freelancemedewerkster wetenschap Simone Harmsen gewerkt aan een verhaal over wat alcohol in je lijf aanricht, van hoofdpijn tot vreemde oogreflexen en van misselijkheid tot evenwichtsstoornissen. Een en ander nadrukkelijk met het oog op de duizenden eerstejaars die zich inmiddels twee maanden volop in het studentenleven hebben gestort.
Uitgerekend dát verhaal, waarin meerdere experts hun licht laten schijnen over de effecten van (overmatig) alcoholgebruik, zouden we dinsdagochtend publiceren, luttele uren nadat bekend was geworden dat Wytze (ook eerstejaars) dood was. Simone Harmsen had een uitstekend stuk geschreven. Maar toch… haar verhaal publiceren náást het verdrietige nieuws over Wytze, voelde erg ongemakkelijk.
De keuze was snel gemaakt: het verhaal hebben we voor even op de plank gelegd. Deze week hebben we het wel gepubliceerd. Ik kan het alsnog van harte aanbevelen.
Rob Siebelink, hoofdredacteur a.i.