Kaal zijn is ‘best pijnlijk’

Een backpack vol met kleren en helemaal onderin het haarwerk. Zo stapte Hermien Heeres (26) uit Groningen twee jaar geleden in het vliegtuig. Kort daarvoor vertelde de studente, die door ziekte kaal is geworden: ‘Ik wil geen dingen meer laten door mijn haaruitval.’
Door Nicole Aldershof / Foto Tamara Korte

Na het bewuste interview in de UK vertrok ze naar de andere kant van de wereld. Op haar reis kreeg Heeres steeds meer zelfvertrouwen. Dat gunt ze anderen ook. Daarom doet ze mee aan het tv-programma Je zal het maar hebben.

Heeres heeft alopecia, al sinds haar vierde. Dat betekent dat haar haar uitvalt. Het ene moment groeide het en het volgende moment viel het uit. Tot twee jaar geleden. Al haar haar viel uit en kwam niet meer terug. Sindsdien is ze kaal. ‘Ik heb nu een versie die niet veel voorkomt. Ik moet het weer extreem hebben.’

Maar bij de pakken neerzitten, daar doet de studente economische geografie niet aan. In de afgelopen twee jaar heeft haar backpack alle hoeken van de wereld gezien – ze nam hem mee naar Australië, Chili, Nieuw-Zeeland, Thailand. Het grootste verschil met twee jaar geleden: nu is ze helemaal kaal. ‘Mijn eerste gedachte toen ik na mijn eerste reis weer op weg wilde, was: “Maar ik heb nu geen haar, dat gaat niet.” Mijn tweede gedachte was toen eigenlijk gelijk al dat dat mijn reis niet tegen zou moeten houden.’

‘Ik heb hetzelfde als jij’

Haar haarwerk kwam de backpack haast niet uit. ‘Op reis letten mensen veel minder op je. Iedereen is losser en het maakt niemand iets uit.’ Mensen vragen er eigenlijk niet naar. Tot een avond in een hostel tijdens haar reis door Chili. ‘Een Chileens meisje zei: “Ik heb vorig jaar hetzelfde gehad als jij.” Ze had leukemie. Dat is wel even slikken. Dan moet je vertellen dat je gezond en maar “gewoon” kaal bent.’

Terug in Groningen was het lastiger om zonder haarwerk de deur uit te gaan. ‘Dan kom je weer in het gewone leven. Als ik hem dan niet ophad, was het moeilijker. Het is hetzelfde als zonder make-up de deur uitgaan. Dat doe ik niet. Dan zie ik er letterlijk kaal uit.’

De reis gaf haar wel zelfvertrouwen. ‘Als het dertig graden is, dan ben ik nu wel zover dat ik het afzet.’ Toch merkt Heeres dat ze in Nederland sterk in haar schoenen moet staan om zonder haar naar de supermarkt te gaan. ‘Elke keer is het de stap nemen. De schrikreactie van mensen. Het is best pijnlijk als mensen van je hoofd schrikken.’

Grenzen opzoeken

Ze zoekt graag haar grenzen op, letterlijk en figuurlijk. Ze schreef zich in voor het programma Je zal het maar hebben. ‘Als je zestien bent, dan ben je onzeker. Vooral met alle sociale media. Ik wil laten zien dat je er niet onzeker over hoeft te zijn en dat je geen dingen moet laten door een beperking, wat dat dan ook is.’

De onzekerheden die ze zelf nog heeft, gaat ze aan in het programma. ‘We zijn op een festival geweest en daar heb ik mijn pruik afgedaan. Alleen keken mensen niet naar mij, maar naar Tim Hofman, de presentator van het programma.’ Een andere plek waar uiterlijk een belangrijke rol speelt is de sportschool. ‘Dit vind ik wel lastig. Het is dat extra beetje. Alleen doe ik dit niet. Sporten met een haarwerk is niet prettig. Maar ik vind sporten eigenlijk gewoon ook niet leuk.’

In het programma gaat Heeres niets uit de weg. ‘Als ik ergens niet over wil vertellen of als het gênant is, dan loop ik er juist tegenaan. Dan moet ik het er juist wel over hebben.’ Zelf hoefde ze niet zo nodig op televisie, maar ze wil vooral mensen helpen met haar verhaal. ‘Als ik met mijn verhaal één iemand kan helpen, ben ik al blij.’

‘Je zal het maar hebben’ werd dinsdagavond 18 april om 21.25 uur uitgezonden op NPO3.

Engels

Abonneer
Laat het weten als er

De spelregels voor reageren: blijf on topic, geen herhalingen, geen URLs, geen haatspraak en beledigingen. / The rules for commenting: stay on topic, don't repeat yourself, no URLs, no hate speech or insults.

guest

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties