Het is thuis lastig studeren voor internationals
Opeens is je tentamen om 2 uur ’s nachts
- Illustratie door René Lapoutre
Toen student onderwijskunde Niveen Reza (27) afgelopen maart besloot om terug te gaan naar Bangladesh, had ze niet verwacht dat ze daar met de nek aangekeken zou worden.
Haar buren zeggen dat Niveen corona heeft omdat ze in Europa was, en vermijden haar en haar familie. ‘Ze willen dat we thuisblijven. Mijn vader mag niet eens naar de moskee gaan of medicijnen voor ons halen. Dat zit me enorm dwars’, zegt Niveen. ‘Ze behandelen me alsof ik een misdadiger ben, ik ben gewoon een verdachte geworden.’
Hier in Colombia draait het om overleven
Om onder deze omstandigheden te studeren is veel gevraagd. Ze kan zich niet concentreren en maakt zich constant zorgen om zichzelf en haar familie. En het helpt ook niet echt dat haar broertje van 7 ondertussen luidkeels het alfabet oefent in huis. ‘Het is moeilijk om te werken tijdens een crisis.’
Basisbehoeften
Carolina Quiñones Hoyos (33), die een master omgevingspsychologie doet, is erg blij met de online colleges van de RUG nu ze in haar eentje in het strandhuis van haar ouders in Colombia woont. ‘Nu heb ik in elk geval nog iets van sociaal contact, al is het niet heel intensief. Het houdt me gemotiveerd om mijn medestudenten te zien en het zorgt voor een gevoel van verbondenheid’, zegt ze.
Maar ze maakt zich zorgen om haar land. In Nederland ‘maken mensen zich druk dat ze hun vrienden niet mogen zien, of de zon niet in kunnen’, zegt ze. ‘Hier in Colombia en andere delen van de wereld draait het om overleven en is de vraag of we mensen van de basisbehoeften kunnen voorzien.’
Luke Precious (19) is ook bezorgd om zijn vaderland Zimbabwe. ‘We zijn een erg arm land en leven van de hand in de tand. Deze lockdown helpt om de verspreiding van het coronavirus in te dammen, maar er zijn miljoenen mensen die het zich niet kunnen veroorloven om vier weken zonder werk te zitten’, zegt hij. ‘Dat probleem heb ik zelf gelukkig niet, maar het blijft spannend wat er gaat gebeuren.’
Geen internet
Een temperamentvolle internetverbinding is voor hem het grootste obstakel van online onderwijs. ‘Mijn internet is goed, beter dan dat van de meeste mensen in Zimbabwe’, zegt hij. ‘Maar soms is het moeilijk om aan opdrachten te werken of video’s te streamen.’
Een van zijn vrienden, die ook aan de RUG studeert en bij hem in de buurt woont in Zimbabwe, kwam helemaal zonder internet te zitten. ‘Hij belde met de provider en die zei dat het internet er een paar dagen uit zou liggen’, zegt Luke. ‘Nu moet hij ondanks de lockdown naar mijn huis komen om aan zijn opdrachten te werken en dat is natuurlijk niet goed.’
Wat als de elektriciteit uitvalt tijdens mijn tentamen?
Voor een vriend van Niveen die terugkeerde naar China had de internetcensuur daar verstrekkende gevolgen. Hij kon niet in Nestor komen en contact onderhouden met docenten via Gmail of WhatsApp is ook geen optie. Hij heeft zijn studie moeten stopzetten tot de problemen met corona voorbij zijn.
Tijdsverschil
Niveen is blij dat zij in elk geval nog kan studeren, maar ze maakt zich zorgen over het aankomende tentamen. Haar internetverbinding is wankel en valt soms uren uit, zonder waarschuwing vooraf. ‘Als iedereen tegelijk elektriciteit verbruikt raakt het stroomnet overbelast. Wat als dat gebeurt terwijl ik mijn tentamen aan het maken ben?’
Ze heeft het probleem aan haar studieadviseur gemeld. Die beloofde dat ze hier coulant mee om zullen gaan.
Carolina verwacht daar weinig van. Zij heeft deze maand een tentamen om 2 uur ’s nachts Colombiaanse tijd, maar ze denkt niet dat haar docent veel begrip zal tonen voor haar situatie. En dat bekent dat ze vroeg uit de veren zal moeten.
Luke prijst zich gelukkig dat er geen tijdsverschil is tussen Nederland en Zimbabwe, waardoor hij zijn colleges international business makkelijk op de geplande tijdstippen kan volgen. Niveen loopt in Bangladesh vier uur voor en dat is tot nu toe ook geen probleem gebleken.
Online college volgen werkt wel, zegt Niveen, maar onderwijs hoort face-to-face te zijn. ‘Ik deed mijn tentamens altijd in de Aletta Jacobshal. Dan waren er docenten bij die je vragen konden beantwoorden. Ik weet niet hoe ik dat nu moet aanpakken.’ Maar ze heeft gemerkt dat haar docenten vriendelijk en behulpzaam zijn in deze omstandigheden. ‘Ze houden alles goed in de gaten en beantwoorden ieders vragen.’
Normale leven
Desondanks mist ze haar leven in Groningen. ‘Ik rouw elke dag om mijn normale leven met vrienden en de bibliotheek.’ Nu heeft ze niet echt een vast schema waar ze zich aan kan vasthouden. Ze kijkt films of studeert tot ze om 6 uur ’s ochtends in slaap valt.
Carolina denkt dat de vrijheidsbeperking veel invloed heeft op het geestelijk welzijn van mensen. Sommige internationale studenten die teruggekeerd zijn naar huis moeten eerst bijkomen van de stress voor ze zich op hun studie kunnen richten, zegt ze. ‘Ik maak me zorgen om mijn land. Toen ik net weer thuis was, kon ik me helemaal niet op school concentreren. Ik haalde het slechtste cijfer dat ik ooit gehad heb, omdat ik er niet bij was met mijn hoofd.’
Ze hoopt dat de universiteit hier rekening mee wil houden. ‘En ik hoop dat andere studenten die hiermee te maken hebben hulp en steun kunnen krijgen.’
Luke is ondertussen vooral trots dat de universiteit zoveel moeite doet om de colleges gaande te houden. ‘Je moet het ook van de positieve kant bekijken’, zegt hij. ‘Hoe zwaar dit ook is, we krijgen in elk geval ons diploma nog.’