Tentamenlocaties gecheckt

Het tentamen Artificial Intelligence was net begonnen in Expo 3, de tentamenlocatie van de RUG in MartiniPlaza, toen er een opeens hels kabaal klonk. Het was een klopboor die bouwvakkers in de muur zetten, in het zaaltje ernaast. Weg concentratie. Geen surveillant die ingreep, zeggen geïrriteerde studenten later. Drie uur lang tentamen met dat gedril en gebeuk.

Of dit. Een surveillant gaat uitgebreid en luidruchtig zijn voicemail beluisteren, net nadat een zaal vol studenten het hoofd over het tentamen buigt. ‘Zo ben je in een keer je concentratie kwijt’, moppert Markus Frisch, derdejaars student economie.

Het zijn klachten die niet op zichzelf staan, zo blijkt uit een rondgang die de UK langs vijf tentamenlocaties maakte tijdens de laatste tentamenweek. We spraken met ruim honderd studenten. Geluidsoverlast, slecht licht, te koud komen het vaakst voorbij, maar ook de afstand of het massale karakter van enkele tentamenlocaties worden genoemd.

Klachten

Elk jaar regent het klachten. Hoeveel precies is onduidelijk; studenten leggen zich er vaak bij neer. Als ze een officiële klacht indienen, moeten ze dat doen bij de examencommissie van de eigen faculteit.

MartiniPlaza is ‘een roteind fietsen’, vindt ruim een kwart van de studenten, zeker als het tentamen om 9 uur begint en je op tijd aanwezig wilt zijn. Want dan begin je toch wel wat relaxter, zeggen ze, kun je nog even de laatste dingen nalezen en je medestudenten ondervragen.

‘Waarom helemaal van Zernike naar MartiniPlaza?’ Als het mooi weer is, gaat het nog wel. Maar als het koud is, de regen met bakken naar beneden komt en je verkleumd en verzopen aanschuift? Een studente Frans: ‘Ik wil geen Tour de France fietsen om daarna een zwaar tentamen te maken.’

‘Niet te harden’

‘Waarom we hier nog tentamens doen, is mij een raadsel. Dat verkeer hiernaast is niet te harden’, zegt Anne, een studente Engels die net haar tentamen heeft gedaan in zaal 1314.0026. Dit kleine zaaltje in de voorvleugel van het Harmoniecomplex scoort verreweg het slechtst van de vijf bezochte locaties, vooral vanwege de geluidsoverlast.

Aan de ene kant is het centrale plein bij het beeldje van Aletta Jacobs waar leveranciers met rammelende karretjes etenswaren ’s ochtends heen en weer razen. Aan de andere kant ligt de Uurwerkersgang. Ook dit straatje is een bron van ergernis, geven veel studenten aan. Het fungeert als doorloop naar de Turftorenstraat en het Harmonieplein en er is altijd veel kabaal; 1414.0026 is erg gehorig (‘Komt door die hoge statige ramen’).

Driekwart van de studenten die de UK sprak, klaagt over geluidsoverlast. Dat geldt niet alleen voor de drilboor in Expo 3 in MartiniPlaza of de rammelende karretjes langs 1314.0026, maar ook bijvoorbeeld voor de airco van de ACLO op Zernike. ‘De ACLO heeft een heel vreemde akoestiek’, zegt een student.

Onoverzichtelijk

ACLO-Zernike is ook niet geliefd als het gaat om de omvang. De hal is moeilijk warm te houden, is onoverzichtelijk en vooral eerstejaars hebben moeite om hun tafelnummer te vinden. Verder worden er vaak meerdere tentamens afgenomen, die niet even lang duren. Dan verlaten hele groepen de hal omdat ze klaar zijn, terwijl anderen nog verder moeten zwoegen.

Veel studenten zien het liefst dat één studierichting ook in één zaal zit, en dan bij voorkeur in een gewone collegezaal. ‘De kleine groep mensen en het contact dat je dan hebt met de docent, zijn prettig. Zo maak je een tentamen toch een stuk aangenamer’, zegt derdejaars Linde de Bot.

Ook de kou keert regelmatig terug. Vooral de grote tentamenlocaties zijn moeilijk op temperatuur te krijgen, zeker in de wintermaanden. ‘Als ik hier moet surveilleren, trek ik vaak een dikke jas aan’, zegt een surveillant in de ACLO-locatie op het NS-station.

Flauwgevallen

Zo’n 60 procent van de studenten die de UK sprak, klaagt over het slechte licht. Oude flikkerende TL-lampen zijn de grootste ergernis. Jonathan, tweedejaars biologie, zag in MartiniPlaza een medestudente flauwvallen die niet tegen dat geknipper kan. ‘Dan maak je een tentamen toch een stuk minder prettig.’

Een zaal die wel goed scoort op het gebied van licht is de Aletta Jacobshal, de neutrale kleuren en de aanwezigheid van de twee grote ramen achterin de zaal zorgen voor een ‘natuurlijke lichtervaring’. Al vinden sommigen de oranjekleur dan wél weer ‘stressvol’.

Engels