In lockdown met Huize MAZE
‘Straks weet ik niet elke seconde meer waar iedereen is’
De vieze kleren buitelen door de gang als masterstudent journalistiek Nikki binnenkomt en de wasmand omstoot. Ze is eindelijk thuis na een lange dag studeren in het Noorderplantsoen. De UB is nog steeds dicht, maar ze vindt het park zeker geen slecht alternatief. Maar intussen is het acht uur en is ze doodmoe. Haar bed, in een kamer van 22 vierkante meter in meidenhuis MAZE, schreeuwt haar naam. Maar dan ziet ze het licht branden in de kamer van huisgenoot An, en besluit ze nog even langs te gaan om haar dag goed af te ronden.
‘Kom binnen!’ zingt An.
Als ze de deur opendoet, ziet Nikki dat ook haar andere huisgenoten er aan het chillen zijn. Huize MAZE mist een gemeenschappelijke kamer, dus verzamelen ze vaak bij Lisa, die HBO rechten doet, of student communicatie An. Hun kamers zijn met ongeveer dertig vierkante meter de grootste, dus het meest geschikt om met twaalf meiden in rond te hangen.
Doolhof
Hij Is van mij door Bizzey en Maan speelt op Kims draadloze speaker. Tessa vlecht Mila’s haar in, Ines en Alexandra scrollen samen door Instagram en al die tijd staat Boer zoekt vrouw aan op de achtergrond. Zondagavond. Iedereen probeert naar het programma te kijken, maar wordt afgeleid door alle chaos. In één woord: kippenhok.
Huize MAZE is een bijelkaar geraapt zootje
‘Huize MAZE is een bij elkaar geraapt zootje’, zegt Ines. ‘Zo stellen we ons ook voor tijdens hospiteeravonden.’ Maar dat bij elkaar geraapte zootje ontdekte één ding tijdens de lockdown: ze kunnen het prima leuk hebben met elkaar en de kleine dingen in het leven.
Het huis zelf is oud en dat kan je zien aan de scheve muren. Als je door de gang loopt voelt het alsof je elk moment kunt omvallen. Maar het is een studentenhuis, dus dat hoort er bij. De studenten krijgen af en toe van bezoekers de vraag waarom hun huis eigenlijk MAZE heet. Standaardantwoord: ‘Ben je niet net door het huis heen gelopen? Het is toch een compleet doolhof?’
Klusjesman
Zelfs de bewoners zijn soms een beetje de weg kwijt, vooral als ze aangeschoten zijn. Niet zo gek, want er zijn twee voordeuren, doordat het ooit twee huizen waren. Maar de huisbaas dacht ‘meer mensen, meer vreugde’ en stopte er een tussendeur in. Nu kunnen ze van de ene kant makkelijk naar de andere kant. Dat is wel fijn, omdat ze twee keukens, douches en wc’s delen. Tegelijkertijd douchen is er desondanks niet bij, trouwens. ‘Het is ontzettend vervelend’, zegt Lisa. ‘Want als een staat te douchen krijgt de ander koud water.’ Hoe dat zit is een mysterie, zowel voor de huisbaas als de klusjesman.
Ezra en Esmee, die beiden sociaal werk studeren, Eva, student forensische psychologie, komen kort na Nikki ook thuis. Ze waren met zijn drieën net ADW – Huize MAZE-taal voor ‘aan de wandel’. Voor de lockdown gingen ze ook al vaak na het eten ADW. Maar nu is dit hun uitje geworden. Lekker kletsen en wat frisse lucht krijgen na de hele tijd binnen zitten.
Ezra probeert open te doen, maar dat lukt niet want – daar is-ie weer – de wasmand staat opnieuw voor de deur. ‘Typisch’, moppert Esmee terwijl ze het ding oppakt en aan de kant gooit. De huisapp meldt dat iedereen in Ans kamer is, dus lopen ze daar gelijk naartoe.
Noorderplantsoen
Ze verzonnen tijdens hun avondwandeling het plan om langs de Appie te gaan voor late night snacks. ‘OMG, wat heerlijk’, schreeuwt Nikki. De chocolade maakt iedereen extatisch. Hoe maak je Huize MAZE blij? Met chocolade, een Haribo-snoeptrommel of een lekker speciaalbiertje, maar bovenal met een lekkere parelcouscoussalade die ze in het Noorderplantsoen kunnen opeten.
Na het feesten konden we gelijk ons bed in
Huize MAZE was al een gezellig huis, maar de lockdown van de afgelopen weken heeft de meiden nog veel hechter gemaakt. Pre-corona gingen ze samen naar festivals en organiseerden ze een kerstdiner en een blind date-diner. Nu kan dat allemaal niet doorgaan. In plaats daarvan hielden ze voor Koningsdag een klein ‘thuisfestival’ met elkaar. ‘Dat was eigenlijk nog leuker dan naar een festival gaan’, zegt student bewegingswetenschappen Mila. ‘En we konden na het feesten ook gelijk ons bed in.’
Ook organiseren ze elk jaar het huisweekend. Of twee weekends, eigenlijk: eentje met het huidige huis en eentje met oud-huisgenoten. Nu is dat ook afgelast. Het is jammer dat alle huisactiviteiten geschrapt moesten worden, vinden de studenten, maar ze merken ook dat die niet nodig zijn om het leuk te hebben. Lekker samen thuis yoga doen, ADW (op anderhalve meter afstand natuurlijk), een borreltje op het kleine dakterras of gewoon chillen en niksen op iemands kamer: voor Huize MAZE is dat nu genoeg.
Troost-teddybeer
Binnen het huis loopt alles best soepel. ‘Er is weinig drama en we hebben allemaal begrip voor elkaar’, zegt Kimberly, die bedrijfskunde doet. Er gaat ook een ‘troost-teddybeer’ rond als iemand in een iets mindere periode zit. ‘Het is heel fijn als je thuiskomt en de teddybeer ziet. Je weet dat er mensen aan je denken en dat voelt soms toch een beetje als familie’, zegt Kimberly. En ja, qua schoonmaak is er wel wat verbetering denkbaar, maar ach, dat geeft het huis ook wel karakter. ‘Tijdens de quarantaine hebben we samen opgeruimd en nu ziet het huis er een stuk beter uit’, zegt psychologiestudent Alexandra. Even geen muizenkeutels.
Tijdens de quarantaine hebben we samen opgeruimd
Als laatste komt Myrthe – human resource management – na een rondje hardlopen het huis binnenstrompelen. De wasmand is inmiddels weggehaald, dus ze kan meteen door naar Ans kamer. Huize MAZE is compleet.
Zondagavond, Boer zoekt vrouw, chocolade en boze buren die balen van hun harde lachen en vele praten. Corona heeft in de buitenwereld veel veranderd. Binnen MAZE voelen ze dat ook, maar het huis blijft nog hetzelfde. ‘Iedereen voelt zich veilig en vindt ondersteuning bij elkaar, maakt niet uit hoe verschillend we allemaal zijn’, zegt Ezra. ‘Met twaalf mensen in een huis weet je dat er altijd iemand thuis is en zijn de deuren altijd open. Die vastigheid is van groot belang en heeft mens nodig, zeker nu alles zo onzeker is.’
Toch is ook hier wel opluchting dat het einde van de lockdown nu eindelijk in zicht is. ‘Ik zal moeten wennen aan het feit dat ik niet elke seconde van de dag meer weet waar iedereen is’, zegt Alexandra. ‘De maatregelen worden versoepeld, maar de band van het huis is zeker versterkt.’