Bier, wiet en politiebezoek
Hoe Acero een echte studentenflat werd
Toen Jorn Smit op 15 maart de sleutel kreeg van zijn kamer op de achtste verdieping van de pas gerenoveerde Aceroflat, was dat de eerste keer dat hij zijn stekje zag. Vanwege corona liep de bezichtiging via 3D-foto’s: hij kon virtueel door de verschillende ruimtes van één gang lopen. ‘Maar je had geen idee welke kamer je kon krijgen’, vertelt de eerstejaars bedrijfskunde.
Om hem heen waren de ruimtes nog akelig leeg. In de keukens stonden brandschone, nagelnieuwe koelkasten en de gezamenlijke woonkamer zag eruit alsof hij regelrecht uit de Ikea-catalogus kwam. Maar studenten waren er niet.
‘Die eerste twee weken woonde ik echt helemaal alleen’, zegt hij. ‘Toen pas kwam de tweede bewoner en in april de derde. We zitten nu nog steeds met zijn drieën op de gang.’
Lekker luxe
Woningcorporatie Lefier laat maar zestig nieuwe huurders per week toe, om te voorkomen dat de flat overspoeld wordt met verhuizers en de liften – die alle acht verdiepingen moeten bedienen – nauwelijks meer te gebruiken zijn.
Als er bierkratten staan weet je dat het bewoond is
Niet erg, vindt Jorn. ‘Als je iets gezelligers wilt, dan kan dat gemakkelijk’, vertelt hij. Voetbal kijken, bijvoorbeeld, elders in de flat. ‘En als het rustig is kan ik mooi met mijn studie bezig. Verder is het wel lekker luxe.’
Maar waar Jorns afdeling nog een oase van rust is, begint het gebouw zich op andere plekken al te ontpoppen als een typische studentenflat.
Graadmeter
‘De keukens zijn een goede graadmeter’, zegt tweedejaars rechten Bart Pastoor, die een kamer kreeg op de vierde. Vijf mensen wonen intussen op zijn afdeling. ‘Als er afwas en bierkratten staan, dan weet je dat het wel bewoond is.’
Bart en zijn ganggenoten hebben intussen de koelkasten en de kastjes onderling verdeeld en een kalender gekocht voor het schoonmaakrooster. ‘En we hebben ook al een huisavond gehad. We proberen er een normale studentenwoning van te maken’, zegt hij. Inclusief eventuele anytimers voor de mensen die zich niet aan de regels houden.
Ook student society, sustainability and planning Tabea voelt zich al aardig thuis. Ze eet regelmatig met haar ganggenoten en ze doen drankjes samen. In de gemeenschappelijke kamer hebben ze extra klapstoeltjes neergezet. En toen de gloednieuwe oven die Lefier in de keukens had geplaatst tegenviel – ‘We konden er niet eens een pizza in opwarmen’ – sprokkelden ze met de hele gang geld bij elkaar om een nieuwe te kopen.
Over het balkon
Met het gestaag vollopen van de flat ontwikkelen zich ook feestafdelingen. Eén gang gooide de oven – die ook daar niet lekker werkte – van pure frustratie over het balkon. Anderen gooien bierflesjes omlaag. ‘Een tijdje geleden lagen er allemaal stukjes glas en kapotte bierflesjes bij de ingang’, vertelt Tabea. ‘Ik moest een week lang m’n fiets naar binnen dragen.’
Ik ben blij dat de feesten niet op mijn verdieping zijn
‘Een ganggenoot had gezegd dat hij in een modderpoel zou springen als de groepsapp honderd mensen zou hebben’, vertelt Bart. ‘Heeft hij gedaan ook! Terwijl iedereen vanuit de ramen stond te kijken en te klappen.’
Welke afdelingen het wildste zijn? De eerste drie, denkt Tabea. ‘Daar wordt flink gezopen en worden regelmatig uitbundige feestjes gegeven. Echt elke dag. Ik ben bij dat het niet op mijn verdieping gebeurt. En bovendien is het daar smerig.’
Absoluut ‘beneden’, zegt ook Bart. ‘Ik ben er ook wel eens geweest, hoor. Gelukkig horen we in de kamer en keuken de feestjes niet echt.’
Politie
Vorige week liep een verjaardagsfeest dat zich uitbreidde over verschillende verdiepingen zelfs zo ver uit de hand dat de politie eraan te pas moest komen. Het feest werd stilgelegd en meer dan twintig studenten kregen een boete nadat buurtbewoners de politie hadden gebeld.
‘Het escaleerde wel een beetje’, geeft één van de feestende studenten toe. ‘Er waren veel mensen van buiten op bezoek en ze hadden schijt aan het volume – dat ging op hard.’
Het is bovendien niet de eerste keer dat de politie op de stoep staat. Toch kunnen de studenten weinig begrip opbrengen voor het optreden. ‘Het is toch raar dat de politie boetes komt uitdelen in een flat waar alleen maar studenten wonen. Kom op, we zijn jong en we hebben vet lang stil moeten zitten’, zegt een student die net aan een boete wist te ontsnappen. ‘Dit is maar voor eventjes, want zodra de clubs langer open zijn, is het gelijk minder druk in het gebouw.’
Een andere student was gewoon op bezoek bij iemand, maar een tochtje naar de keuken om wat eten te halen resulteerde in een ontmoeting met de politie. ‘Ik was net op de verkeerde plek op de verkeerde tijd’, moppert hij. ‘Ik hoorde ook dat de politie nog geen waarschuwing gegeven had.’
Maatregelen
Ondertussen hebben zowel de gemeente als Lefier maatregelen uit de kast getrokken om de studenten in bedwang te houden. Zo kregen alle afdelingen een brief van de gemeente waarin werd gewaarschuwd dat als ze voor overlast blijven zorgen, de verhuurvergunning voor de flat in gevaar zou kunnen komen.
De wietgeur blijft in de gang hangen
Lefier zet nu student-managers in om te kijken of iedereen zich aan de huisregels houdt. ‘Daar overdrijven ze wel een beetje mee’, vindt Tabea.
Haar afdeling kreeg onlangs een vermanend briefje waarin stond dat de huiskamer een bende zou zijn. De extra klapstoeltjes, die er stonden zodat iedereen kon aanschuiven bij een gezamenlijke maaltijd, moesten weg. ‘We mogen geen spullen neerzetten’, zegt ze. ‘Maar we wilden het er gezellig maken.’
Eerder kwam er al een student-manager langs die zich beklaagde over de vieze pannen. ‘We waren alleen nog aan het eten, dus natuurlijk hadden we de afwas nog niet gedaan.’
Roken
De managers tikken bewoners ook op de vingers over het vele roken in het gebouw, maar dat vindt Tabea dan weer niet zo erg. ‘Veel mensen roken binnen met de deur dicht, maar door het luchtcirculatiesysteem kunnen we het toch ruiken. De wietlucht blijft in de gang hangen.’
Wat ze vooral vervelend vindt is dat ze geen idee heeft wie de managers zijn. ‘Maar het zijn studenten die in het gebouw wonen, net als wij.’
Toch is Tabea tevreden met haar plekje in Acero. ‘Ik vind het heel fijn hier. Het is een goede plek om mensen te ontmoeten, omdat er zoveel studenten zijn. En de meeste internationals kennen dit gebouw helemaal niet.’
Ook de feestgangers zijn nog altijd blij met hun stek. Al moet er niet te veel ‘gedoe’ komen van zeurende mensen, zegt een van hen. ‘Dat vind ik niet fijn.’