Studenten

Koppel van toen al 25 jaar getrouwd

Een KEI van een huwelijk

Eigenlijk had ze van haar vader de opdracht om met een arts thuis te komen. Het werd een alfa, opgeduikeld in de KEI-week. Deze zomer vieren KEI-loper Marjon en KEI-leider Wibo hun 25-jarig huwelijk.
Door Lucia Grijpink

Op 19 augustus 1987 fietst de 17-jarige Marjon Eysink in haar eentje door Groningen. ‘Ga jij daar maar studeren,’ had haar vader gezegd. ‘Dan kun je een leuke arts aan de haak slaan.’ Om haar bij deze missie op weg te helpen, had hij zelfs een huisje voor haar en een vriendin gekocht aan de Oudeweg, vlakbij het UMCG, dat ze het weekend ervoor helemaal samen hadden opgeknapt.

In haar hand houdt ze een briefje met daarop het adres Kornoeljestraat 2-M16 en de naam van haar KEI-leider, Wibo de Jong. Af en toe stopt ze om op de plattegrond van Groningen te kijken, want buiten de Oudeweg, de Grote Markt en de Chinees kent ze nog maar weinig in deze stad. Uiteindelijk komt ze bij de grote flat aan. Ze belt aan en daar staat Wibo in de deuropening.

Wibo de Jong is een echte nuchtere Fries van 20 jaar die louter sinas drinkt. Hij had geen geld voor een reis die zomer en dus besloot hij zich aan te melden als KEI-leider. Vanavond zal hij een groepje kersverse studenten ontvangen in zijn flatje en ze een week lang wegwijs maken in het Groningse studentenleven. Ze gaan samen gezellig koken om elkaar beter te leren kennen. ‘De ingrediënten voor chili con carne lagen al klaar,’ vertelt hij. ‘Lekker origineel, dacht ik’.

Klik

De vonk sprong niet direct over tussen Marjon en Wibo. ‘Het was niet meteen donder en bliksem,’ zegt Marjon. Zij was allang blij dat ze meteen goed klikte met haar KEI-leider en de andere KEI-lopers. ‘Ik wist niet wat ik me voor moest stellen bij ‘studenten’. Ik dacht dat het typetjes zouden zijn die alleen maar de hele dag in een huis hangen en waar ik niet echt tussen zou passen, maar eigenlijk voelde ik me meteen op mijn gemak.’

Dat comfortabele gevoel kwam mede door KEI-leider Wibo. Hij nam hen de hele week op sleeptouw naar onder andere de studentenverenigingen, de Hoornseplas, de mensa en de discotheek in de Herestraat. ‘Dat is wel een leukerd,’ dacht Marjon.

Maar Wibo was nog terughoudend, omdat hij vooral de groep bij elkaar wilde houden. ‘De andere KEI-lopers hadden wel door dat er spanning tussen ons was, maar er was nog niks gaande. We waren een KEI-groep, en dat wilde ik tot het eindfeest in de Oosterpoort zo houden. Daarna mocht iedereen doen wat hij of zij wilde.’ Er verschijnt een grijns op zijn gezicht. ‘Ik wist natuurlijk al wel wat dat was.’

Zeg ventje, jij komt zeker voor mijn dochter. Je bent wel wat laat hè?

Marjon pakt een fotoalbum erbij waarin alles is vastgelegd. Het kaartje met het adres van Wibo, het KEI-boekje en foto’s van het groepje. ‘Het was een geweldige week. Wat ik me ook nog kan herinneren is dat we elke avond chili con carne hebben gegeten, omdat ze dat bij alle studentenverenigingen serveerden. Een keer was het ter variatie met witte bonen, maar verder was het een nogal eenzijdig dieet.’

Top Gun

Het hoogtepunt voor beiden was de film op de Grote Markt. Er was een gigantisch filmdoek aan het stadhuis gehangen waarop de film Top Gun te zien was. ‘Daar hing zo’n aparte sfeer,’ zegt Marjon met glimmende ogen. ‘Voor een jong meisje uit Kampen was dat heel bijzonder.’

Na de KEI-week moest Marjon even bijkomen in haar ouderlijk huis in Kampen. Beneden rinkelde de telefoon. ‘Marjon!,’ riep haar vader naar boven. ‘Er is een jongeman voor je aan de lijn.’ Het was Wibo.

‘Hij wilde even verifiëren dat dit echt mijn telefoonnummer en adres was,’ glimlacht Marjon. Daar prikte ze snel doorheen. ‘Ik heb daarna een andere KEI-loper gebeld en gevraagd of hij haar ook had gebeld. Dat was natuurlijk niet zo, dus toen had ik het wel door.’

Wibo kwam liftend naar Kampen bij haar ouders. Hij was alleen wel wat te laat omdat hij het huis niet kon vinden. Marjons moeder zag een ietwat verwarde jongen voor de deur staan. ‘Zeg ventje,’ zei ze, ‘jij komt zeker voor mijn dochter. Je bent wel wat laat hè?’

Vonk

Ondanks deze moeizame start van de dag, sloeg de vonk in Kampen echt over. Na een romantisch dagje struinen door de Hanzestad, volgde het afscheid op station Kampen. Tussen de treindeuren hadden ze dan eindelijk de eerste zoen.

‘Ik heb een man gevonden hoor,’ zei ze tegen haar vader. ‘Oh ja, wat studeert hij dan?’ vroeg hij. ‘Fiscaal recht,’ antwoordde ze. ‘Weer zo’n stomme alfa, dat hadden we niet afgesproken. Ik had je om een dokter gestuurd.’ Wibo: ‘Inmiddels doe ik al jaren zijn aangifte, dus de relatie is weer hersteld.’

Weer zo’n stomme alfa, dat hadden we niet afgesproken. Ik had je om een dokter gestuurd.

Niet lang daarna hadden Marjon en Wibo officieel verkering en waren ze niet meer los van elkaar te denken. Een bijkomend voordeel van hun relatie was dat Wibo een douche had in z’n flat. Marjo moest daarvoor nog op de ACLO douchen. ‘Ik ging wel heel graag BOMmen (bewegen op muziek), maar dit was toch handiger.’

‘Ik had ook nog een televisie, dus daar maakte ze graag gebruik van,’ vertelt Wibo. ‘Ja, dan kon ik elke dinsdag de Cosby show kijken’, vult Marjon hem enthousiast aan.

Op de knieeën

In de jaren die volgden deed Marjon twee studies: Engels en toegepaste taalwetenschappen. In haar laatste jaar moest ze nog een stage lopen in Maastricht. ‘Op Valentijnsdag kwam ik ’s avonds laat thuis vanuit Maastricht bij mijn ouders. Toen zat hij ineens op zijn knieën in de woonkamer met een bos rozen. Mijn ouders en mijn broer waren er ook bij.’ Natuurlijk zei ze ‘ja’.

Op 26 augustus 1993, precies zes jaar en één dag na hun eerste KEI-week, is dit KEI-koppel getrouwd in het stadhuis in Kampen. Ook een van haar mede KEI-lopers was aanwezig bij het huwelijk. De dag erna zaten Wibo en Marjon alweer bij de notaris om hun huis in Kampen te kopen, waar ze nog steeds wonen.

Ze hebben inmiddels vijf kinderen en vieren deze zomer hun zilveren bruiloft. Hun dochter gaat komend studiejaar ook in Groningen studeren.

‘Laatst vroeg ze aan me: ‘Mam, die KEI-week, zal ik dat nou doen of niet?’,’ vertelt Marjon. ‘Ik zei: ‘zeker doen, wie weet loop je je man wel tegen het lijf’.’

Tijdens de KEI van 1987

Abonneer
Laat het weten als er

De spelregels voor reageren: blijf on topic, geen herhalingen, geen URLs, geen haatspraak en beledigingen. / The rules for commenting: stay on topic, don't repeat yourself, no URLs, no hate speech or insults.

guest

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties