Studenten wantrouwen de RUG

Studenten gooiden na een college de vraag op tafel, zegt universitair hoofddocent statistiek Don van Ravenzwaaij: probeert de RUG van hen af te komen? Probeert de universiteit studenten eruit te werken, zodra die hun collegegeld had geïnd?

Deze complottheorie wordt al jaren trouw van de ene nieuwe klas op de volgende doorgegeven; en lijkt vooral tijdens tentamens de kop op te steken.

IJverig

Het voelt voor veel studenten alsof ze worden volgepropt met een onaangename hoeveelheid aan moeilijk studiemateriaal om er zeker van te zijn dat alleen de hardwerkende, ijverige en slimme studenten het volgende jaar halen.

Niemand vertelt docenten om studenten te laten zakken

Van Ravenzwaaij houdt vol: ‘Niemand vertelt docenten om studenten te laten zakken.’ Hij werkt hard om zijn studenten alles te leren dat ze moeten weten. ‘Het is mijn werk om te zorgen dat het er eerlijk aan toe gaat en dat de moeilijkheidsgraad van mijn colleges elk jaar consequent blijft. Ik vind het geweldig wanneer iedereen slaagt; dat betekent dat ik mijn werk goed heb gedaan.’

Kamernood

Maar het gerucht dat de RUG bewust uit is op onvoldoendes is hardnekkig. Waar komt het vandaan?

Het zou iets te maken kunnen hebben met de voortdurende kamernood die elk academisch jaar weer opduikt. Terwijl dakloze internationale studenten in tenten sliepen, of veel te hoge huurprijzen probeerden op te hoesten, deed de media verslag van de voortdurende reclamecampagnes van de RUG in het buitenland. Studenten kregen de indruk dat de universiteit alleen om hun geld gaf en niet om hun welzijn.

Vervolgens bevonden ze zich in overvolle klaslokalen, onder druk gezet om hard te studeren en bang om te worden weggestuurd wanneer ze onvoldoende punten zouden halen voor hun BSA.

De perfecte voedingsbodem voor een klassieke complottheorie.

Complottheorie

Docent Marc Pauly specialiseert zich in complottheorieën, die ‘vaak ontstaan uit wantrouwen in een instelling’.

Studenten die net de overgang hebben gemaakt van de middelbare school naar de universiteit – en soms zelfs van hun thuisland naar een gastland – zijn er bijzonder gevoelig voor. Hun onzekerheid, over een nieuwe cultuur en nieuwe instellingen, kan gevoelens van wantrouwen opwekken.

Als academici en docenten zien wij dat er geen basis is voor dit soort complottheorieën

Pauly: ‘Als academici en docenten weten wij hoe dit instituut werkt; wij zijn er een onderdeel van –wij kunnen zien dat er geen basis is voor dit soort complottheorieën. Maar studenten zijn er geen onderdeel van.’

Globaal

Deze verhalen zijn niet uniek voor de RUG. Eerstejaars psychologiestudent Marile Hüsing hoorde ze ook op Duitse universiteiten. ‘Ik denk dat dit gewoon een globaal idee is.’

Op GMW werden deze gevoelens versterkt door de enorme toestroom van psychologiestudenten en overvolle klaslokalen door het ontbreken van voorselectie. ‘Studenten hebben al een gevoel van onzekerheid en wantrouwen’, zegt Van Ravenzwaaij, ‘en dat zet zich gemakkelijk om naar wantrouwen in de coördinatie van hun colleges en de selectie van hun docenten. ’

Veel studenten klagen over een gebrek aan ervaren docenten. ‘De docenten die wij hebben zijn niet echt geweldig. Veel van hen zijn eerstejaarsdocent, en weten amper hoe het tentamen eruitziet’, zegt eerstejaars psychologiestudent Jake Schilling.

Ervaring

‘De colleges met goede en ervaren docenten zijn overvol’, zegt zijn klasgenoot Charlotte d’Souza, ‘maar als je die colleges niet in kunt komen, dan is de enige andere optie om zelf te leren. Natuurlijk voelt het voor de studenten alsof de universiteit niet haar best doet als dat je enige opties zijn.’

Hoe meer iemand tegen een complottheorie probeert in te brengen, hoe meer mensen erin zullen geloven

Als vervolgens twee derde van de studenten zakt voor het statistiektentamen, dan concluderen sommigen dat alles opzettelijk in het werk is gesteld om studenten eruit te werken. En deze gedachten zijn erg moeilijk te bestrijden, zegt Pauly. ‘Hoe meer iemand tegen een complottheorie probeert in te brengen, hoe meer mensen erin zullen geloven. De vraag is: wanneer is het logisch om erin te geloven?’

In werkelijkheid verliest de universiteit geld als studenten niet afstuderen. De investering – in docenten, klaslokalen en het curriculum – is dan voor niets. ‘Het collegegeld dekt slechts een klein gedeelte van de totale kosten, dus de universiteit heeft nooit baat bij inschrijving en voortijdige uitschrijving’, legt rector magnificus Elmer Sterken uit.

Kwaliteit

Bovendien krijgen studenten die vroeg afvallen een automatische terugbetaling van de al betaalde maanden. ‘Onze universiteit heeft het doel om studenten te voorzien van optimaal onderwijs. Er is geen stimulans om leerlingen te laten zakken of ze met slechte prestaties te laten slagen. Kwaliteit van het onderwijs is expliciet ons doel.’

Gelukkig voor de RUG zijn er ook studenten die inzien dat wanneer professoren eerstejaarsstudenten onder druk zetten om heel hard te werken, dat dit is om er zeker van te zijn dat ze slagen. Psychologiestudent Marile Hüsing is niet verbaasd dat het eerste jaar het moeilijkste is. ‘Het zou onlogisch zijn als studenten in hun tweede of derde jaar zouden stoppen vanwege de moeilijkheidsgraad.’

‘Het zou het gevoel kunnen geven dat je eruit gewerkt wordt’, zegt Schilling, ‘maar misschien is dat gewoon de manier waarop de universiteit je helpt besluiten of je wel of niet wilt blijven. Dat voelde ik in mijn vorige studie. Daarom ben ik overgestapt naar psychologie.’

Dit artikel is aangepast. Er is een citaat verwijderd, omdat de geïnterviewde student onjuist geciteerd bleek.

Engels