Een boekje open over vagina’s
De geheimen van je punani
Er ging heel wat over tafel, in het Groningse studentenhuis van Loes Hegeman en Tess Wemeijer. Vergeten pillen, soa’s, blunders op seksgebied, tuurlijk. Maar ook ingewikkeldere dingen: dat geurtje uit je vagina, is dat wel oké? Of: zijn mijn schaamlippen eigenlijk niet te groot? Te klein? Gewoon raar?
Dat krijg je als je onderdeel bent van een hechte groep vriendinnen én bijna dokter. ‘De drempel is dan toch lager om naar de huisarts te gaan’, zegt Loes.
Maar ook ontdekten de twee geneeskundestudenten tijdens hun coschappen dat er niets raar is op het gebied van seks en vagina’s. ‘Eén week op de afdeling gynaecologie en je kijkt nergens meer van op’, zegt Loes.
True Story
Het is een klassieker; eentje die absoluut voor gênante situaties gaat zorgen: een soa binnen een huwelijk of langdurig monogame relatie. Dat liegen dan voorop staat is één ding, maar mijn eenmalige bedpartner bracht het bedriegen wel tot een heel bizar niveau.
Het sms’je van de GGD: ’Uw testuitslag is bekend. Neemt u alstublieft contact op via het onderstaande nummer.’ Dat betekende al niet veel goeds. Juist na die eenmalige nacht met mr. X had ik Chlamydia aan de haak geslagen. Toen ik hem dit vertelde aan de telefoon, zei hij: ‘Jij studeert toch geneeskunde? Kun jij dan ook niet direct die kuur voorschrijven?’ Mijn antwoord was nee, waarna hij teleurgesteld volgde: ‘Shit, dan kan ik het ook niet stiekem door het ontbijt van mijn vriendin malen.’
Little did I know. Ik wist niet eens dat hij een vriendin had! Laat staan hoe verknipt hij was. Arme mevrouw X!
Daar begon het, het idee om die verhalen te combineren met een grappig en herkenbaar boek voor vrouwen die zich afvragen wat nou eigenlijk normaal is (alles, als je je er maar goed bij voelt), meer willen weten over soa’s (hoe kom je eraan en hoe kom je er weer af), of op zoek zijn naar eerste hulp bij vergeten pillen.
En met true stories uit het ziekenhuis, maar vooral uit hun vriendenkring. ‘Ja, ik denk wel dat onze vrienden zichzelf herkennen als ze het lezen’, zegt Loes. ‘Maar voor anderen niet, hoor.’
Belangrijkste doel? ‘Studenten laten beseffen dat ze niet de enigen zijn die wel eens iets geks doen, of een stomme blunder begaan’, zegt Loes. ‘En vooral: open praten over seks.’
Soa
Nee! Zelf heeft Loes nooit een soa gehad. ‘Ik was een lucky bastard’, grinnikt ze. Toch is het bepaald niet zo dat ze er nooit voor vreesde, en zat ze een aantal keren bij de GGD voor een test.
Een regelmatige check is hartstikke nodig, vindt ze, net als een APK-keuring. Want hoe je het ook wendt of keert: soa’s heb je zomaar te pakken, ook als je je best doet om het te voorkomen. ‘Het gebeurt vaak als iemand vreemdgaat. Een heel vervelende manier om daarachter te komen. Of als je condoom afglijdt!’
En dus wijdt ze in Poezenpraat een heel hoofdstuk aan verhalen over genitale wratten (jeuk, pijn en bloemkoolachtige wratjes), over druipers (inderdaad, die van de pussige afscheiding), maar ook over kleine bloedvlekjes in je ondergoed die maar zo van schaamluis kunnen komen, en over ieniemienie kleine schurftmijten die gangetjes graven in je huid en gemakkelijk een heel studentenhuis kunnen besmetten.
?!Kutzooi?!
Hoe denken mannen precies over het schaamhaar van vrouwen? Een enquête onder 5000 mannen gaf ons het antwoord. 41 procent heeft het liefst een coupe nada, 38 procent vindt kort getrimd in welke stijl dan ook het prettigst, 15 procent had geen persoonlijke voorkeur en 5 procent van de mannen vond natural het mooiste. Met andere woorden: doe lekker waar jij je goed bij voelt, je kunt moeilijk iedereen tevreden houden!
Veel studenten steken hun kop in het zand als het gaat over soa’s. ‘Ze denken: dat overkomt mij niet’, weet Loes. Maar ondertussen kan zo’n soa behoorlijk wat schade aanrichten. ‘Vooral chlamydia is berucht’, zegt ze. Zeventig procent van de vrouwen heeft nauwelijks klachten. ‘Maar je kan er dus wel onvruchtbaar van worden.’
Pimp je punani
‘Heel veel meiden maken zich druk om hoe hun vagina eruit ziet’, zegt Loes. ‘Ik wil dat ze weten dat dat niet hoeft.’
Zelf was ze er ooit ook onzeker over. ‘Dat gleed van me af toen ik ouder werd. Bovendien, in het ziekenhuis zie je zo veel! Dan weet je heel snel: er is niet één normaal.’
Dus: zijn jouw binnenste schaamlippen wat rafelig, paarskleurig en een beetje groter dan de buitenste? Geen reden om naar de dokter te rennen, want: normaal.
Vaginascheetjes laat iedereen wel eens – al komt dat extra vaak voor bij seks op zijn hondjes. Ze stinken niet eens, dus alweer: geen reden om je zorgen te maken.
Ook niet schrikken als je anus een beetje donkerder is dan de rest van je huid. Hij is niet vies, maar wat extra gepigmenteerd. Bleken kan. ‘Maar dat gebeurt met stoffen die waarschijnlijk hartstikke schadelijk zijn. Beter niet dus!’
True Story
In een lange relatie bedenkt één van beiden wel eens iets om de sleur wat te doorbreken. Dit kan een andere plek zijn of een keer een hulpmiddel om de boel wat op te spicen.
Vriendin X had bedacht dat het leuk was om eens de wasbak uit te proberen. Echt een succes was dat helaas niet, want halverwege knalde dat hele ding van de muur. Niet alleen de sleur doorbroken, maar ook de wasbak en de rust in huis. Nog geen 10 seconden later, klopte namelijk haar schoonvader op de badkamerdeur wat er in godsnaam aan de hand was daar! Uhmm tja, leg dat maar eens uit.
Mocht je jezelf toch een beetje willen pimpen? Schaamlippen piercen kan natuurlijk. ‘Maar dat het een pijnlijk gebeuren is, spreekt vanzelf’, schrijven Loes en Tess. En denk maar niet dat een verdoving bij de piercingshop je beschermt tegen de naweeën. Genezing kan negen máánden duren.
Seksleven
Loes had mazzel, vindt ze. Er werd bij haar thuis open over seks gepraat, dus misschien was het voor haar wat makkelijker dan voor anderen om over haar seksuele avontuurtjes te praten. Toch was het ook voor haar soms lastig.
Het moeilijkste? ‘Peer pressure’, zegt ze. ‘Die vraag van anderen: heb jij het al gedaan? En je dan afvragen of je te vroeg of te laat was.’
Dat ging vanzelf over. ‘Ik ben er gewoon uitgegroeid’, zegt ze. ‘Nu heb ik overal schijt aan.’
Ook haar vrienden delen veel, maar er zijn nog wel taboes. ‘Masturberen bij vrouwen is nog wel een dingetje. En anale seks.’ Er worden wel grapjes gemaakt natuurlijk, maar lang niet iedereen praat er gemakkelijk over.
Loes en Tess wel. Ze vertellen blijmoedig over mannen met blauwe ballen wegens te strakke condooms, over de zoektocht naar de G-spot, en dat de ‘reverse cowgirl position’ de beste manier is om die te stimuleren. Overigens kan dat linke soep zijn voor de man. Het blijkt ook het standje waarbij de man het vaakst een zwellichaam uit zijn piemel ‘breekt’…
?!Kutzooi?!
Je weet nu dat de eisprong op dag 14 plaatsvindt en je zou kunnen zeggen dat je pas vanaf die dag 24 uur lang vruchtbaar bent, maar kijk uit! Spermacellen overleven soms wel 5 dagen in de baarmoeder en zo kan het zijn dat jij enkele dagen vóór de eigenlijke eisprong al hartstikke vruchtbaar bent.
En ‘the backdoor’? Als je ervoor openstaat: lekker doen, vinden de meiden. Ze komen meteen met wat tips en tricks voor de beginner.
Oeps, te laat
Tuurlijk is Loes weleens bang geweest voor een ongewenste zwangerschap. Het was altijd vals alarm, zegt ze, maar toch. ‘Iedere meid heeft wel eens gedacht: shit, het zal toch niet…’
Want ja, die condooms glijden soms af, je bent te dronken om verstandig te zijn, of je bent simpelweg dat stripje kwijtgeraakt in de jungle van je studentenkamer.
En dus bevat Poezenpraat naast een ‘snel beslisdiagram’ met beschikbare voorbehoedsmiddelen, ook een ‘Eerste Hulp Bij de Vergeten Pil’ (linke soep: als je je pil in de eerste week van de strip bent vergeten én seks hebt gehad).
Morning-afterpil? Gewoon zonder recept te krijgen bij de apotheek. Na vijf dagen kun je ook nog kiezen voor een morning-afterspiraal, die verhindert dat een eventueel bevrucht eitje zich innestelt. ‘Dat weten heel veel mensen niet’, zegt Loes. En dan is er nog de mogelijkheid tot een overtijdbehandeling, tot 16 dagen nadat je seks hebt gehad.
Toch best nog een dingetje, om over die dingen te praten, weet Loes. ‘Vooral over abortus hoor je vrouwen niet’, zegt ze. ‘Dat gebeurt in stilte. Dat is oké natuurlijk, maar we willen laten zien dat dat er ook mag zijn.’
Wil je het boek ‘Poezenpraat’ winnen? Vertel ons dan jouw leukste naam voor het vrouwelijke geslachtsdeel. Mail (redactie@ukrant.nl met als onderwerp Poezenpraat) of laat een bericht achter op onze Facebookpagina. We hebben drie exemplaren om weg te geven.
De illustratie op de homepage en bovenaan dit verhaal komt uit de befaamde serie Mussengang, het iconische en ook controversiële beeldverhaal dat UKrant (toen nog Universiteitskrant) van 1984 tot 1995 publiceerde.