Leeftijd: 22 jaar
Waar ben je?
Bogota, Colombia
Studie: derdejaars International Relations
Bogota, Colombia
Niet te veel spullen op zak
Noem het woord ‘voedsel’ en Gabby begint te stralen: ‘Het is heel lekker! Het is niet zo pittig, dat denkt iedereen. Maar om het pittiger te maken, kun je aji toevoegen. Dat is een saus van tomaten, uien, koriander en tabasco.’
‘Driemaal per dag eet je warm en telkens begin je met een bouillonsoep. In de ochtend eet je dat bijvoorbeeld met gebakken ei, bananen en rijst, gevolgd door koffie of warme chocolademelk. In de middag volgt net zoiets, bij studentenzaakjes krijg je voor drie euro een volledige maaltijd. ‘s Avonds is het wat meer speciaal, bijvoorbeeld een stuk vlees.
Alle restaurants waar je meer dan vijf euro betaalt, zijn al heel exclusief.’ Het nachtleven begint vroeg en is wat prijziger: ‘Al om zeven uur ‘s avonds zit je aan de eerste drankjes. In een club kost een biertje vier euro, tegenover een euro in een bar. Bovendien betaal je voor de club ook nog vijf euro entreegeld. Toch is dat wel de plaats waar je als international naar toe gaat.’
Hoe raakte je in Colombia verzeild?
‘Eigenlijk was Colombia m’n enige keus en ben ik nu ook alweer kwijt waar ik anders heen zou zijn gegaan… Toen ik het hoorde was ik heel erg blij. De eerste dagen in Bogota was ik heel erg op mijn hoede, ik verstopte mezelf onder m’n hoodie. Maar het viel reuze mee hoe gevaarlijk het is. Het scheelt ook dat ik veel Colombiaanse vrienden had; dan voel je je minder onveilig.’
Zijn die Colombianen zo’n gastvrij volk?
‘Ja! Ik heb een hoop ontmoet in de internationale community. Ik was al vrienden met een Colombiaans meisje en sprak Spaans met haar, vervolgens raakte ik goed bevriend met de fotograaf van de Colombiaanse variant van ESN. Andere internationals dachten daardoor ook dat ik bij de organisatie hoorde! Met die fotograaf, Miguel, en een gelijknamige vriend heb ik de coolste tijden gehad. Ze hebben me overal heen gegidst en introduceerden me aan anderen, dus mijn cirkel van vrienden werd steeds groter. Ook ben ik begonnen met dj’en, als DJ Gabster, en ben ik zo veel mensen tegengekomen.’
Had je problemen om een huis te vinden?
‘Eén maand van tevoren vond ik een kamer via Facebook en werd me gevraagd geld over te maken. Ik was best wel bang dat het een scam zou zijn, maar het leek me een heel cool huis: een mix van internationals en Colombianen. Dat er geen contract was, maakte het nog extra sketchy. Een week voordat ik aan zou komen, stuurde ik toch maar een berichtje met de vraag of ze een whatsappgroep hadden. Ik werd toegevoegd en het ging over huiselijke dingen, dus dat stelde me gerust. Uiteindelijk kreeg ik niet de kamer die ik wilde, maar dat maakte me niet uit.’
Hoe heb je het onderwijs daar ervaren?
‘Ik denk dat ik in vijf maanden maar vijf uurtjes heb geleerd voor mijn tentamens. Het was zo gemakkelijk. Ook het niveau van academisch schrijven was erg laag, ik kon vrij gemakkelijk mijn punten binnenhalen. Leuk vond ik dat we een vak ‘Rock & Politics’ hadden, ik zou willen dat zoiets ook aan de RUG kon: een college over muziek. Overigens hebben twee andere RUG-vrienden het hier wel zwaarder gehad qua studiedruk, dus ik heb denk ik geluk gehad.’
Waarom zou je mensen aanbevelen om naar Colombia te gaan?
‘Het is een fantastisch land, het heeft alles: van bergen tot strand en zee. Ik heb het hele land afgereisd. Bijvoorbeeld naar de Coffeevalley, waar men koffie maakt. Daar waren echt heel veel Nederlanders; die lieten zich niet kennen door het regenachtige weer. Met mijn moeder en oma ontdekte ik dat veiligheidsmaatregelen niet echt bestaan in Colombia. Toen we op de terugweg van een wandeltocht door een riviertje moesten, werden we door twee jongetjes, ‘krokodillen-watchers’, gealarmeerd. Zij brachten ons snel met een bootje naar de overkant zodra de kust veilig was.
‘In Bogota zelf moet je gewoon rondlopen en de stad bekijken. Belangrijk: niet teveel spullen op zak hebben. Enkel wat geld voor het geval je bedreigd wordt.’
Eerder verschenen
Marleen Kas – Uppsala, Zweden
Anton Jongeling – Barcelona, Spanje
Desiree Niezen – Kiel, Duitsland
Anton Wuis – Busan, Zuid-Korea
Juliëtte Eijkelkamp – Yogyakarta, Indonesië
Iris Groenendijk – Cheltenham, Engeland