‘Alsof ik een vogeltje uit de lucht schoot.’ Zo voelde het, zei Azim A., toen hij zijn revolver afvuurde op student Sidney. Die kende hij niet. Sidney was stomweg op het verkeerde moment op de verkeerde plek: de Korreweg, even over 5 uur ’s morgens op 15 oktober 2017.
Toen vond de schietpartij plaats die de stad inmiddels kent als de Korrewegschietpartij. Sidney was onderweg naar huis na een avond stappen in het centrum. Ter hoogte van het Bernoulliplein stond een groepje mannen, onder wie Azim. Ze vroegen hem of hij een drankje wilde, hij stapte van zijn fiets om het aanbod af te slaan, er volgde geduw en getrek.
Revolver
Ineens haalde A. een revolver tevoorschijn. Zijn metgezellen schrokken daarvan, probeerden hem vast te pakken en op andere gedachten te brengen, maar tevergeefs. Azim schoot, vijf keer. Drie keer raak.
Sinds die schoten is Sidney inderdaad een soort uit de lucht geschoten vogeltje, stelde de officier van justitie tijdens de behandeling van de strafzaak tegen A. op donderdag.
‘Hij stond aan het begin van zijn leven, was bezig met zijn studie en zijn toekomstdromen. Dat is hem volkomen willekeurig ontnomen.’ De student liep een dwarslaesie op en is voor de rest van zijn leven aan een rolstoel gebonden.
Hoe willekeurig de schietpartij echt was, blijkt pas tijdens de rechtszitting. Een vrouw heeft verklaard dat ze iets eerder dan Sidney óók langs het groepje op de Korreweg fietste. Eén van de mannen riep haar toe of ze iets wilde drinken. ‘Nee, laat maar gaan’, hoorde ze een ander meteen daarna zeggen. ‘Deze kijkt bang.’
Zwijgrecht
‘Wat was die avond eigenlijk de bedoeling?’ wil de rechter weten. ‘Ik denk dat een heleboel mensen zich dat afvragen. Stond u te wachten op iemand om ruzie mee te maken?’ Azim A. antwoordt: ‘Ik beroep mij op mijn zwijgrecht.’
Hij herhaalt dat zinnetje de hele zittingsdag lang. Klopt het dat Azim gericht gevuurd heeft – iets wat de pauzes tussen de schoten doen vermoeden? Zwijgrecht.
Wat vindt Azim ervan dat een andere verdachte hem omschrijft als een loyale vriend en een zorgzame vader – maar dat hij Azim óók zou hebben horen zeggen dat het ‘fucking lekker’ voelde om Sidney neer te schieten? Zwijgrecht.
Wat heeft Azim te zeggen op de woorden van Sidney zelf: ‘Jij hebt mij het recht van gaan en staan ontnomen?’
‘Gewoon’, mompelt A. kortaf. ‘Zwijgrecht.’
Zenuwen
Het werkt de rechters zo op de zenuwen dat ze merkbaar alle zeilen bij moeten zetten om niet onaangenaam te worden. Vooral omdat de weinige uitspraken die A. wél doet, nogal boude beweringen zijn.
Er zouden onwaarheden in het dossier van het Openbaar Ministerie (OM) staan, de politie zou maar kletsen. Dat over dat vogeltje, en dat het schieten lekker voelde, dat zou hij nooit hebben gezegd. Maar steeds als hem gevraagd wordt naar een onderbouwing, of naar zijn kant van het verhaal, vervalt A. als een kapotte langspeelplaat in zijn vaste refrein. Zwijgrecht.
‘Door de manier waarop mijn cliënt is afgeschilderd in de media, heeft hij het gevoel dat hij niet wordt geloofd’, legt A.’s advocaat Weski uit. ‘Daarom voelt hij zich niet vrij om een verklaring af te leggen.’
Spoorloos
Na de schietpartij was Azim A. spoorloos. De politie heeft hem tijd gegeven om zich vrijwillig te melden. Toen hij dat niet deed, toonden ze op 24 oktober in het televisieprogramma Opsporing Verzocht zijn foto en zijn volledige naam. ‘Privacy-inbreuk’, vindt advocaat Weski.
Azim A. verschool zich op dat moment samen met een paar vrienden in een kamertje in een studentenflat aan de Duindoornstraat in Selwerd. Eén van de vrienden blijkt met zijn telefoon filmpjes te hebben gemaakt van hun ervaringen.
In één van de video’s is te zien hoe de televisie aangaat op het kamertje. De begintune van Opsporing Verzocht is te horen. Op de televisie verschijnt een foto van Azim A., compleet met naam, leeftijd en andere informatie.
Op de bank tegenover de televisie zit de echte Azim A. Hij vertrekt zijn mond in een scheve grijns en roept tegen het beeldscherm: ‘Kankerhoer, ik neuk je moeder!’
‘Geen enkel geweten’
Er rijst een beeld op van Azim A. als iemand die ‘geen enkel geweten heeft’, vindt de officier van justitie. Het doelbewuste schieten op een totale onbekende, ondanks de protesten van zijn vrienden. De dreigementen aan het adres van ‘snitches’, dat het ze duur zou komen te staan als ze met de politie zouden praten.
En die opmerking over dat vogeltje. Dat het zo fijn voelde om het uit de lucht te schieten.
De psychologen in het Pieter Baan Centrum, waar Azim A. zes weken verbleef, vinden het moeilijk om hem precies te duiden – vooral omdat hij alle medewerking aan het onderzoek weigerde. Maar dat hij lijdt aan een antisociale persoonlijkheidsstoornis, dat moet haast wel. Het OM eist 12 jaar celstraf en tbs met dwangverpleging, wegens poging tot moord.
Opwelling
Advocaat Guy Weski vindt dat er hooguit sprake is van poging tot doodslag. De schietpartij, die bij elkaar maar enkele seconden duurde, gebeurde in een opwelling waarbij ook nog drank in het spel was, betoogt hij.
Weski vindt acht jaar cel meer dan genoeg. En tbs opleggen kan volgens de raadsman alleen als een deskundige een stoornis heeft vastgesteld; dat de officier van justitie het een goed idee vindt, is niet genoeg.
De rechter biedt Azim A. de gelegenheid tot een laatste woord.
Maar Azim A. zegt niets.