Elke dag vraagt de redactie van de UK zich af: waar schrijven we over, waarom schrijven we erover en hoe? Daarom een wekelijks kijkje achter de schermen.
Het is al weer ruim vier jaar geleden, in januari 2013, dat de Universiteitskrant als papieren krant ophield te bestaan en online ging. Daarvoor kon de krant op donderdag overal uit de UK-bakken worden gegrist en gelezen tijdens de lunch of in een verloren uurtje, of terwijl je wachtte op een vergadering of een college.
We lagen altijd wel ‘ergens’. In de kantines, in de collegezalen, in de gangen. Op een stoel hier of een tafel daar. En ook op de markt, om er de vis mee in te pakken… (tsja, zo gaat dat)
Hoe dan ook, de UK had je letterlijk in je handen. Die rook naar papier en naar inkt/vis. Als je het geluk had om een vroeg exemplaar te bemachtigen voordat we waren ‘uitverkocht’, kreeg je zwarte vingers (en vervolgens vaak zwarte vegen op je gezicht). Zo letterlijk vers van de pers kon het zijn.
Dode bomen
Maar papieren kranten zijn dode bomen, is het motto van nu. Daar kun je melancholisch over doen, en je kunt mijmeren over die goeie ouwe tijd. Dat doe ik ook wel eens. Maar zonder al te veel treurnis.
Dat is ook hoe de RUG het kennelijk beleeft. Uit het lezersonderzoek dat de we kort geleden lieten uitvoeren, blijkt dat 63 procent van onze achterban helemaal niet staat te springen om (weer) een papieren uitgave. De UK als digitaal platform is over het algemeen prima.
Er zijn natuurlijk ook wel kanttekeningen. Zo is iedereen tegenwoordig zijn eigen uitgever; da’s mooi, maar er bereikt ons ook veel onzin. De onlineconcurrentie is moordend. Sociale media zijn toonaangevend, maar niet altijd betrouwbaar. Toch vind ik het onlinetijdperk een zegen. Het is goedkoper en duurzamer. We zijn nooit ‘uitverkocht’. Online is sneller, is 24/7. We zijn minder afhankelijk van (kostbare) distributienetwerken.
Visueel
Bovenal kan er zo veel meer dan alleen het lineaire praatje-plaatje van weleer: we zijn nu interactief, creatiever, speelser, visueler. We kunnen verhalen op een andere manier vertellen. Dat deden we vorige week met een omvangrijke productie over robots, waarin al die online-elementen samenkwamen: foto, film, animatie, interactie en natuurlijk ook tekst (maar minder dan gebruikelijk).
Deze week hebben we vijf portretten van vrouwelijke wetenschappers aan de RUG die lak hebben aan het glazen plafond of er bekwaam doorheen zijn geraasd. En ook dat in een andere vorm. Het zijn compacte, maar innemende interviews met fraaie portretfoto’s in ouderwets zwart-wit (lang leve de achteruitgang!).
We willen als redactie graag verder op deze weg, al zullen we wel eens plat op de bek gaan (laat het ons dan weten, alstublieft). Maar dat hoort erbij en dat is het mooie van een universiteit en van een universiteitskrant: dat er ruimte is om te experimenteren en te onderzoeken, dat we met elkaar een speelveld hebben om nieuwe vormen te vinden.
Rob Siebelink, hoofdredacteur UK