Excuusknippen
De kappers zijn al een aantal weken dicht. Ik ben er met goed geluk een dag voor de quarantaine nog geweest. Dus hier geen paniek. Maar op sociale media regent het filmpjes van kaalgeschoren hoofden en vriendinnetjes die het haar van hun vriend (ver)knippen.
Nu vraag ik me af… is het echt zo erg om een paar weken je kapsel niet bij te werken, of zit er iets anders achter? Zijn er meer mensen als ik met een passie voor knippen die het sluiten van de kappers misschien als een dankbaar excuus zien?
Ik hou dus van knippen. Het woord alleen al. Spreek het maar eens een paar uit. Knippen. Knippen. Voel de ‘kn’-klank als je je tong op je gehemelte drukt. Best lekker, toch?
Altijd al leuk gevonden. Van jongs af aan. Ik was er goed in, dat ook. En trots op, dat nog veel meer.
Vroeger als kind knipte ik best vaak. Zoals ieder kind dat deed om mooie knutselwerkjes te maken. Dan knipte je iets uit een tijdschrift en plakte je dat op een ander papier. Een paar knipsels bij elkaar. Goed nadenken over de opmaak: welk plaatje plaats je waar? Misschien tekende je er iets naast of schreef je er iets bij. En dan was je creatie af.
Zagen ze hoe moeilijk het was om het gewei van de schroefhoorngeit precies langs de kronkels uit te knippen?
Tevreden, met een knipdeukje van de schaar in mijn hand, liet ik het zien aan mijn ouders. Vonden ze het mooi? Waren ze onder de indruk? En zagen ze wel hoe moeilijk het geweest was om het gewei van de schroefhoorngeit precies langs de kronkels uit te knippen?
Op een gegeven moment houdt dat een beetje op. Tijdens de middelbare school maakt knutselen plaats voor kletsen. Je begint weleens een plakboek, maar na de eerste drie overvolle pagina’s blijven de laatste 93 leeg.
Gelukkig hebben studenten iets bedacht om ieders knipliefde weer aan te wakkeren: het befaamde 21-boek. De HEMA wordt leeggekocht aan versiersels en plakboeken, foto’s worden geprint, gênante verhalen verzameld, en het knutselen kan beginnen.
Maar helaas, mijn vrienden zijn allemaal al 21 geworden. Excuusknippen gaat niet langer. En dat is niet de enige bedreiging voor mijn hobby: de HEMA staat er namelijk niet best voor. Niet gek natuurlijk, nu er geen 21-diners meer gegeven worden.
Dus laten we de HEMA een beetje helpen, want wat we wel hebben is tijd. Dus zullen we nu eens proberen die laatste 93 pagina’s te vullen?